اینروزها بیشتر اوقاتی که خونه هستیم تلویزیون تماشا می کنیم استرالیا 5 شبکه دولتی داره که ما می تونیم نگاه کنیم اطلاعاتی راجع به شبکه های دیگه ندارم اما همین 5 شبکه هم می تونه سر آدم را گرم کنه ،البته من اصولا اهل تلویزیون دیدن نیستم یا نبودم ! اما الان برای یادگیری لهجه استرالیایی راه دیگری نیست ،می دونید که اینجا لهجه وحشتناکی دارند به نحوی که خودشون هم در تبلیغات تلویزیونی مسخره اش می کنند !

خب این مدت که المپیک بود یکی از شبکه ها فقط مسابقات را به صورت زنده نشون می داد البته بقیه شبکه ها هم بی نصیب نمی ماندند به محض مدال گرفتن استرالیا، همه شبکه ها شروع می کردند به تبریک و پخش مصاحبه با ورزشکاری که مدال گرفته، الان هم اختتامیه داره به طور زنده پخش میشه چینی ها با بالا رفتن پرچمشون و خوندن سرود ملی، مراسم را شروع کردن البته خیلی شبیه به مراسم افتتاحیه است، استفاده از عالی از نیروی انسانی !

برای من خیلی جالب بود که اینجا، اینقدر همه چیز تحت تاثیر المپیک بود از تبلیغات در سطح شهر و تلویزیون بگیرید تا تشویق بچه ها در مدرسه برای پیگیری تمامی بازیها .

(پسر دوست ما اگه تلویزیون روشن بود حتما باید المپیک می دید و اگه اعتراضی می شنید کلی اطلاعات مختلف راجع به آن بهتون می داد تا شما هم باور کنید هر چهار سال یکبار اتفاق مهمی به نام المپیک رخ می ده که نباید از دست بدهیم )

موضوع دیگه اینکه، قبلا شنیده بودم که ایران از برنامه های سایر کشورها کپی می کنه ولی فکر نمی کردم اولا تا این حد واضح باشه ثانیا استرالیا هم جزو این دسته باشه ! اما خب برنامه های کودک اینجا آدم را یاد ایران می اندازه، البته از نظر من کار خوبی می کنند کپی خوب از یه کار خوب، خودش هنره .

دیگه اینکه تلویزیون اینجا هم سعی در ساختن برنامه های کم هزینه داره برنامه های با استفاده از حضور مردم و هنرشون ساخته می شوند و بسیار پر بیننده هم هستند مثل مسابقات رقص یا آواز ... بیشتر سریالهایی که نشون داده می شه آمریکایی هستند و جالب اینه که اگر سریالی از کشوری نمایش داده می شه که انگلیسی زبان نیستند مثل آلمانی، خب با زیر نویس پخش میشه، کسی زحمت دوبله را به خودش نمی ده شاید هم هدفشون یادگیری زبان برای مخاطب باشه !

بگذریم، به قول محمد اصولا من به اینها گیر دادم .